Do 1989 r. stacje krótkofalowe nadające z zagranicy były jedynym dostępnym powszechnie (prasa podziemna osiągała najwyżej stutysięczne nakłady) wiarygodnym źródłem informacji. Ale nie tylko to przyciągało do nich słuchaczy. Wiele z tych stacji redagowało audycje i prezentowało informacje na wysokim poziomie i dobierało ciekawe i istotne tematy. Cenzurowane środki przekazu w Polsce nie tylko zmuszane były do kłamstw, ale również w większości nie umiały poprawnie dobrać hierarchii ważności tematów czy opatrzyć ich interesującym komentarzem. W ciągu ostatnich dziesięciu lat niektóre z rozgłośni zagranicznych zniknęły, m.in. nieodżałowana Rozgłośnia Polska RWE (oraz węgierska, pozostałe rozgłośnie RWE/Swobody nadal działają, np. doskonały serwis rosyjski), inne skróciły czas nadawania. W kraju przybyło wiele prywatnych stacji, ale nadal nie ma rozgłośni o profilu zbliżonym do RWE czy RFI, próby stworzenia których zostały zablokowane przez KRRiTV. Wśród rozgłośni radiowych i telewizyjnych nadających z Polski nie ma żadnych o profilu polityczno-kulturalnym, dzienniki są skracane czasem poniżej 5 minut, a układ informacji często jest przypadkowy. Rozwój prywatnych rozgłośni, tych którym pozwolono nadawać, nie zwiększył oferty programowej. Z tego powodu i dziś słuchanie stacji nadających z zagranicy nie tylko pozwala spojrzeć na polskie sprawy z zewnątrz, ale też daje dostęp do najciekawszych informacji i komentarzy.

Zamieszczamy informacje o wszystkich audycjach, o których udało nam się dowiedzieć, również takich, których programów nie lubimy. Niech słuchacze wybiorą.

Rozgłośnia radiowa moich marzeń:

• każdego typu
  • nie przerywa audycji słownych muzyką i odwrotnie
  • nie informuje o księżnej Dianie
  • umie poświęcić godzinę jednemu tematowi (kiedyś słuchałem audycji o Tuwimie w pr. I PR - to było TO), rozgłośnia muzyczna: nadaje czasem Pasję wg Św. Mateusza bez skrótów
  • nie puszcza auto-reklamy, w której panienka słodkim głosem mówi jak rozkosznie jest słuchać tej rozgłośni (to Radio Classic)
  • nie zanudza konkursami
  • nadaje mało reklam (najlepiej wcale, ale to by musiało być radio publiczne)
  • słyszalna jest nie tylko na UKF-ie (przykład pozytywny: R. Maryja do 2003 nadające na falach krótkich)
  • przestrzega podstawowych zasad etyki dziennikarskiej, nie podaje jednostronnych opinii, nie odsądza od czci i wiary zaocznie, nie kłamie (przykład negatywny: R. Maryja)
• informacyjna:
  • nie nadaje muzyki
  • nie skraca dzienników poniżej 10 minut, nie nadaje ich więcej niż jeden, góra dwa na godzinę
  • zachowuje jasną i sensowną hierarchię ważności informacji
  • ma codziennie 2-3-godzinny (albo dłuższy, może być też powtarzany) blok szczegółowych informacji politycznych z Polski i świata, ewentualnie z łagodnym komentarzem
  • ma niebanalne komentarze do wydarzeń politycznych
  • raz na tydzień lub częściej nadaje dyskusje nt. aktualnych wydarzeń (III pr. PR ma coś takiego codziennie, ale jakieś to blade, zwłaszcza jak porównuję z dyskusjami w RWE w latch 90-tych - Wolicki, Czabański, Skwieciński... nie pamiętam kto tam jeszcze bywał. Inny przykład to "Lorneta" w RFI w latach 90-tych)
  • nie mówi "nie nadamy całego wystąpienia Hanny Krall z powodu braku czasu" (to cytat z pr. II PR, ze skądinąd świetnego programu kulturalnego)
  • odrabia lekcje zanim coś powie o Internecie (RFI odrabia)
  • nie mówi nic o sporcie (ani o pogodzie)
  • zauważa co się dzieje poza miastem, z którego nadaje
• muzyczna:
  • jeżeli mówi, to tylko podając informacje o utworach lub kompozytorach
  • czasem rzuci anegdotą o twórcy lub dyrygencie, ale nie za często
  • nadaje określony rodzaj muzyki (nie miesza muzyki klasycznej i filmowej jak R. Classis, RMF Classic albo jazzowej, filmowej i innej jak R. Jazz)
  • nie zanudza giełdą płyt (R. Classic)
  • nie ma listy przebojów
  • (rockowa) nie nadaje wyłącznie piosenek po angielsku
  • (muz. współczesna) umie odszukać coś czego nie nadają inni, choćby nawet trzeba było w tym celu pojechać do ościennego państwa lub innego miasta

Rafał Maszkowski
Piotr Knop